
“Goh, ik weet het niet hoor.
Als ik zo die kegels op foto zie, dan doet het me niet echt veel.” zei iemand me.
Maar, Michael Borremans is 1 van die schilders die mij telkens weet te raken, dus ging ik.
Zelf zegt Borremans:
“Ik vind het heel vervelend om mijn werk altijd weer te moeten uitleggen. Alsof het schilderij op zich niet goed genoeg is en het beeld niet volstaat. Iedereen mag met zijn achtergrond en kennis die schilderijen interpreteren en betekenis geven, ik moet daar toch geen handleiding bij geven?” in Knack.
Ik ging, omdat ik elke week een Artist Date doe met mezelf
– ik word daar rijker van –
Ik ging, omdat voor mij, hoe vreemder de tijden hoe meer nood ik heb aan schoonheid en dan grijp ik naar beeldende kunst vaak.
– en t was echt te nat voor t Middelheim –
Ik ging, omdat, tja Michael Borremans
– de luxe van die te mogen gaan zien op een half uurtje bij mij vandaan! –
Deze woorden van ik weet niet wie, passen perfect bij de tentoonstelling Colourful Cones van Michael Borremans.
Werkelijke moed is de durf je te laten ontroeren. Je hart zo open te zetten dat je geraakt kunt worden. Geen muren metselen en zeggen: “kijk mij eens flink zijn”. Dat heeft niets met moed te maken, dat is angst. Want alleen wie bang is doet een harnas aan. “
zorg goed voor jezelf
hou moed!
ga zien?! en laat me iets weten?!
ps kunsten kunnen doen genezen, daarom noemen we ze arts