Eindelijk mochten we
Eindelijk konden we
en wat een cadeau was dat!
Rituelen mee begeleiden,
dat hoort bij de opleiding Ritual Coach
stage lopen dus.
We zaten samen en luisterden naar de verhalen van E. en I. en I.
Dit vroegen ze:
Eindelijk een keer écht DANK zeggen om het leven.
Eindelijk mijn eigen weg écht op stappen.
Eindelijk mezelf vieren.
Eindelijk …
en toen rolde een ieniemienie virus de wereld over.
Eerst was het nog wat geknetter vanuit de verte,
ondertussen kraakt het donker angstaanjagend luid en
bonkt de donder op haast elke voordeur.
Het virus is een oprukkend leger met zware laarzen
en wij houden halt.
Ook van half maart tot eind augustus vertraagden we,
geen rituelen. Geen ruimte. Geen contacten.
7 oktober stond dus al lang in mijn agenda te blinken!
Eindelijk 🙂
Na een burn-out wou E. graag haar eigen weg weer op stappen.
Doen waar ze zo goed in is.
En vooral, dat doen op haar eigen tempo in haar eigen ruimte.
HET RITUEEL
Een spiraalpad.
Harde grillige takken en noten als begin, want het leven prikt en steekt soms. Verspert je zicht. Laat je struikelen, haalt je onderuit.
Zacht mos en herfstbladeren om tot in het midden te raken, want er zijn ook helpers op je pad. Handen die je weer recht trekken, woorden die je moed geven.
Vragen onderweg om haar te helpen haar eigen talenten bij het nekvel te grijpen en niet meer los te laten.
In het midden een warme plek voor haar, en tijd, en begeleid door de zachte stem van Natasja kijkt ze terug naar haar verleden, kiest wat ze daaruit wil mee nemen naar haar toekomst.
Kleine en grote beslissingen die ze in de vorm van bedeltjes in een lappenpop mag stoppen. Tastbare herinneringen aan deze avond om haar verder te begeleiden haar nieuwe pad op.
Een ritueel dat we ontwierpen speciaal voor E. Gebaseerd op haar eigen unieke verhaal, verlangen en wensen.
Heel de dag dreigden grijze wolken die 7de oktober, om er een natte, kille avond van te maken. Maar op weg naar het bos klaarde de lucht op, we kregen een gouden uur perfect passend bij de stemklank van Katrien, de drums en het gezang van de vogels die ons tussen de bomen mee vergezelden.
Het ritueel was voor E.
Dit begeleiden was echter ook een cadeautje om te koesteren voor ons alle3.
Eindelijk tijd om te verbinden
– het toen het nu het later –
Eindelijk ruimte om te zijn
– met rouw met moed met hoop –
Eindelijk
DANK!
ook ik heb mijn pad gevonden 🙂
Heb jij nood aan het inslaan van een nieuwe weg?
Heb jij behoefte aan jouw verhaal mogen vertellen?
Heb jij een ervaring waar je een zilveren lijntje aan wil toevoegen?
Ik luister graag en help je graag om met een ritueel jou een moment om
– zacht, hard, gulzig, gretig, genietend, enthousiast, wild, –
te koesteren te geven!