ik heb daar gedachten over veel maar soms is het ook gewoon fijn om iemand te citeren woorden waarbij ik denk
JA, ik ook!
“More than anything else I wanted to get inside my readers’ defenses, wanted to rip them and ravish them and change them forever with nothing but story. And I felt I could do those things. I felt I had been made to do those things.” ~ Stephen King (The gunslinger (The Dark Tower 1))
DANK dat je dit las, ik koester jou en ik oefen op bovenstaande 🙂 tips, opmerkingen ZO welkom.
woord voor 9 december voor wie graag mee schrijft, tekent, fotografeert: COMFORT / TROOST
Ook al moeten we anderhalvemeteren sinds maart al bijna 10 maanden al
meer dan ooit zochten we naar manieren om ons samen te voelen.
Gelukkig word ik als ik 2 mensen zie op een bankje elk aan een uiteinde met een thermos en kopjes in het midden.
Zalig waren alle avonden in het voorjaar dat we met heel de straat op vrijdagavond de gekste liedjes zongen (en dansten)
TOP vind ik het idee dat ik leerde kennen via Uus Knops Let’s tick together en MOVING CLOSER
Het enige wat je nodig hebt is – een lepel(tje) – een stevig glas, tas – 10 minuutjes tijd op 30 december om 20 uur – een radio
in hun eigen woorden:
Wat als we dit moeilijke jaar 2020 afsluiten met een collectief ritueel dat alle Belgen verbindt? Een afsluiten van 2020 maar ook een bekrachtiging dat we elkaar nodig zullen hebben in 2021? Met Moving Closer en Kunstencentrum Vooruit willen we graag zoveel mogelijk mensen te mobiliseren om op 30 december om 20u tegelijk de ramen en deuren te openen en het glas te heffen. Een leeg glas te heffen en daarop een nieuwe compositie van muzikant Ruben Nachtergaele te tikken met een lepeltje. Let’s Tick Together. Tikken om aandacht te vragen voor wat je verloren bent, voor de zorg voor elkaar, voor het feest dat niet kan zijn,…
En dan zie ik jou en jou en jou en jou 30/12 om 20:00 met een lepel en een glas!
Omdat in together ook two zit, geef ik je graag ook dit mee:
Misschien denk je dat je niet zoveel betekent. Maar ergens in deze wereld drinkt iemand KOFFIE uit zijn/haar lievelingstas die jij hem/haar gaf. Iemand hoorde zonet een lied op de radio en moest aan jou denken. Iemand nestelt zich in de zetel met een glas wijn en een BOEK dat jij aanraadde. Iemand moet in zichzelf glimlachen om de grap die jij gisteren uithaalde. Iemand voelt zich een beetje meer geliefd omdat jij een complimentje gaf. Je woorden, je daden, je aandacht, je tijd, … ergens is er iemand die daardoor geraakt werd, zacht. Iemand wiens leven jij van een zilveren lijntje voorzag!
Niets bestaat dat niet iets anders aanraakt 🙂
DANK dat je dit las, ik koester jou! ps wat was ik dankbaar om deze schone quote van iemand die leiding aan dit land probeert te geven: “We kunnen elkaar niet vasthouden, maar we mogen elkaar niet loslaten” – Frank Vandenbroucke
woord voor 6 december voor wie graag mee schrijft, tekent, fotografeert: HELP / HELP
Ze raakt me de eerste keer hier, gezellig in mijn oortjes: Uus Knops
Het boek, haar boek, een rouwboek, “Casper, waar ben je lieve broer?” heb ik eindelijk gelezen.
De laatste 60 bladzijden was dat in kleine stukjes, omdat de tranen rolden en het zoute en vochtige nat op mijn wangen de letters deed dansen, zodat ik het wel even moest weg leggen.
Tranen van pijn, om het herkenbare rauwe rouwen. Maar ook van ontroering, om de mooie zinnen en beelden.
Ik denk dat ze het in Touché zei, “rouw heeft ook schoonheid”. Ja, rouw heeft ook schoonheid! Later, niet als je er middenin zit en ‘t leven voelt alsof je er verlamd en verdoofd doorheen dwaalt.
Eén van de mooiste beelden over rouw in haar boek is deze: “De vergelijking van verdriet of rouw met je eigen schaduw is een klassieker. Wat je ook doet, je schaduw hangt aan je vast. Soms ligt hij pal voor je, dan weer kijkt hij over je schouder mee, en het gebeurt ook dat hij uit het zicht achter je ligt. … is er voor mij nog een andere schaduwpositie: die waarbij er een spot pal boven mij staat en naar beneden schijnt, waardoor ik volledig samenval met mijn schaduw, en dus met mijn verdriet. De schakelaar van die spot kan ik gedeeltelijk zelf beheren.”
En om die schakelaar om te draaien, heel bewust, daar heb je lef voor nodig, en moed. Tegelijk is het zo nodig, omdat verdriet dat keer op keer wordt weg geduwd, stil en braaf moet zitten in een donker hoekje, uiteindelijk toch tevoorschijn komt.
In je eigen lijf bijvoorbeeld, dat bevriest en zegt: hier stopt het voor mij, het enige wat ik nog wil is slapen. Geef me rust, NU! Maar soms ook in hoe je met anderen omgaat. Ontploffingen omdat je collega een deur iets te hard toe doet. Woede uitbarsting om die ene t-shirt van je zoon die al 3 dagen op de trap slingert. Een claxon concert omdat die chauffeur aan 40 rijdt, terwijl je hier vlotjes 50 mag …
Manu Keirse zegt het zo schoon “Verdriet is de keerzijde van liefde. De pijn van het verlies is een spiegel die de kostbaarheid van je relaties weerkaatst. Met de dood eindigt een leven, niet de relatie met de mens die overleed. Daarmee blijf je verbonden. Altijd.”
Dus nee, tijd heelt niet alle wonden. En dat hoeft ook niet. Maar weten dat het in je leeft is wel belangrijk. Het is Brené Brown: “We cannot selectively numb emotions, when we numb the painful emotions, we also numb the positive emotions.”
Als ik dan lees in het boek van Uus Knops hoe zij soms bewust tijd maakt. De spot die haar helemaal in licht vangt aanklikt en tijd neemt om haar verdriet te omarmen, dan denk ik wow! Wat een mooie manier om zacht en lief te zijn voor jezelf en voor je verdriet. F&@^[# hard en tegelijk een weldaad voor je hele ziel. Ik wens meer mensen zo’n spot. Ik wens mezelf zo’n spot.
En als je nood hebt aan iemand om mee die schakelaar om te draaien, bel me!
ps: Uus heeft PRACHTIGE troostkaarten gemaakt met zinnen uit het boek. Te koop bij haar. Ik kocht ze in de Standaard boekhandel in Lier, dat kan ook natuurlijk.
pps: ik ben onvoorwaardelijk fan van GROET, HOU MOED
ppps: lang lang geleden had je op vrijdagavond op ik weet niet meer welke zender, van die tearjerkers. Ik kon daar af en toe wel van genieten, in de zetel met drank, zakken chips, chocola (nooit met ijs, ik weet niet wat dat is met ijs) en een doos zakdoekjes. Huilen om te huilen 🙂
